ปีที่ ๒ – บทที่ ๘

ที่กรุงเทพฯ

เมื่อรถไฟแล่นใกล้จะถึงกรุงเทพฯ พ่อชี้ให้มานะและมานีดูเครื่องบิน มีเครื่องบินจำนวนหลายลำ บางลำจะขึ้น บางลำจะลง และที่จอดอยู่ก็มี มานะบอกพ่อว่าอยากขับเครื่องบิน พ่อว่ามานะจะต้องเรียนหนังสือให้เก่งและร่างกายแข็งแรงจึงจะขับเครื่องบินได้

ลุงกับป้ามาคอยรับที่สถานีรถไฟกรุงเทพ ทุกคนดีใจมากที่ได้พบกัน มานะ มานีไหว้ลุงและป้าอย่างwith deference and respectอ่อนน้อม ป้าบอกว่า มานะ มานีโตขึ้นมากและป้าคิดถึงหลานอยู่เสมอ

ตอนที่นั่งรถยนต์ไปบ้านลุง มานะและมานีมองสองข้างทางด้วยความสนใจ ถนนในกรุงเทพฯ มีหลายสายและกว้างใหญ่all of them the sameทั้งนั้น บนถนนมีรถยนต์หลายชนิด มีทั้งรถโดยสารประจำทางและรถบรรทุก คันเล็กก็มี คันใหญ่ก็มี รถโดยสารมีคนเต็มเกือบทุกคัน รถยนต์หลายคันเวลาวิ่งจะมีควันดำและมีกลิ่นเหม็น พ่อบอกมานะและมานีว่า ควันอย่างนั้นไม่ดี ถ้าหายใจไปมากๆ จะเป็นอันตราย

มานะชอบดูไฟเขียว ไฟแดงที่บอกให้รถไปและหยุด ไฟเปลี่ยนได้เอง ไม่ต้องมีคนมาเปลี่ยน ลุงบอกมานะว่า ถ้าไม่มีไฟเขียว ไฟแดง รถอาจชนกัน มานะเห็นคนเดินข้ามถนนเป็นกลุ่มๆ และเป็นthe indicated placeที่ๆ เขาจะมองดูรถจนเห็นว่ารถหยุดแล้วจึงข้าม

รถแล่นผ่านหน้าโรงเรียน ตลาด และร้านขายสินค้าต่างๆ บางทีก็แล่นข้ามสะพาน มีทั้งสะพานข้ามคลอง ข้ามแม่น้ำ และข้ามถนน some parts of the roadถนนบางตอนเป็นหลุม คนกำลังซ่อม และก่อนถึงหลุมมีป้ายบอกให้รู้ด้วย

บ้านของลุงอยู่ไกลan place where people gather, crowdsที่ชุมนุมชนจึงมีอากาศดี ไม่เหม็นกลิ่นควันรถยนต์ ข้างๆ รั้วมีต้นไม้และดอกไม้หลายชนิด บางชนิดสีสวย บางชนิดกลิ่นหอม และมีอยู่สองสามชนิดที่สีก็สวยกลิ่นก็หอม มานีชอบดอกไม้มาก

เมื่อเข้าบ้าน ป้าหาน้ำมาให้ทุกคนดื่ม เอาส้มและขนมใส่จานมาให้หลาน ทั้งสองคนbeing hungryกำลังหิวจึงกินส้มและขนมจนอิ่ม

- + - + - + - + - + - + - + -